Έχουν αρχίσει ήδη οι ετοιμασίες για τις γιορτές. Η Οιχαλία προσπαθεί να βάλει τα καλά της, να ανάψει τα λαμπιόνια της, να αποτινάξει -τουλάχιστον τις βραδινές και τις νυχτερινές ώρες- λίγη από τη μιζέρια της καθημερινότητας
Η φράση “τι θα μου πάρεις για τα Χριστούγεννα” είναι ίσως η πιο συνηθισμένη που ακούγεται αυτές τις μέρες, από τα παιδάκια προς τους γονείς. Και οι μεγάλοι; Οι ώριμοι, οι ενήλικοι; Εκείνοι δε ζητούν δώρα από τους γονείς, τους φίλους και τους αγαπημένους τους;
Ειδικά οι γονείς των μεγάλων… πρέπει να τα έχουν δει όλα, όταν ακούν τη σημερινή εποχή τα ενήλικα παιδιά τους να τους ζητούν χρήματα για να πληρώσουν τις έκτακτες εισφορές, τα τέλη κυκλοφορίας και τη ΔΕΗ! Τι συγκινητικό δώρο, αν το αναλογιστεί κανείς! Θέλει κι αυτό το θέμα την πάλη του και φυσικά εσωτερική δύναμη για να ζητήσεις από τον άλλο αγάπη για τα Χριστούγεννα. Και όχι μόνο… Και για τις άλλες εποχές και φολκλόρ γιορτές του χρόνου.
Τις ημέρες που έρχονται, όλο και πιο απαραίτητα θα αποδειχθούν τα βοηθήματα στους αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας, καθώς η ανεργία… τραβάει την ανηφόρα.
Θα ήθελα να ήταν ανθρώπινες οι γιορτές που έρχονται. Μια ευκαιρία για αληθινή κατάνυξη – κι όχι υποχρεωτικά με τη θρησκευτική έννοια.
Μια αφορμή για λιγότερη κατανάλωση και περισσότερη παροχή. Μια “επιδότηση” γνήσιου απολογισμού και παντελής άρνηση της αυτοπροβολής μέσα από τις “φιλανθρωπίες”.
Κάποτε ξέραμε το “πτωχός, πλην τίμιος”. Κι αν για το πρώτο -που λογικό είναι να μη μας αρέσει “φροντίζουν” άλλοι, τουλάχιστον ας φυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού το δεύτερο. Για εμάς απέναντι στον εαυτό μας.
Όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στις ευκαιρίες και τις προκλήσεις. Με ό,τι εφόδια έχουμε μαζέψει. Θα βγούμε στο στίβο της ζωής. Και ο χρόνος είναι ο μοναδικός αντίπαλος που κερδίζει σε όλα τα σημεία τον άνθρωπο.