Πριν περίπου 4 εβδομάδες ενώ βρισκόμουν στο γήπεδο Μπάμπης Παπαχατζής κατά την διάρκεια της ατομικής μου άσκησης γλίστρησα και έσπασα το πόδι
Η αίσθηση, πέραν του πόνου ήταν σαν να απελευθερώνεις μια χορδή. Το νιώθεις και το ακούς. Δεν πίστευα ότι ήταν κάτι περισσότερο από ένα στραμπούληγμα παρόλο τον πόνο, και προσπαθούσα να καθησυχάσω τον εαυτό μου. Στάθηκα τυχερός μέσα στην ατυχία μου για δύο λόγους. Πρώτον, εκείνη τη μέρα είχα πάρει το αμάξι μου οπότε είχα ένα σίγουρο μεταφορικό μέσο για να μετακινηθώ άμεσα. Δεύτερον, στο χώρο του γηπέδου βρισκόταν κάποιοι συγχωριανοί μου οι οποίοι με το άκουσμα της κραυγής μου έσπευσαν άμεσα να με βοηθήσουν και να με σηκώσουν τους οποίους και ευχαριστώ θερμά..!!
Στην διαδρομή μου για το Γ.Ν Τρικάλων με “έλουζε” κρύος ιδρώτας κοιτώντας το πόδι μου και καταλαβαίνοντας ότι κάτι πιθανόν να μην πάει καλά. Ήταν πρησμένο και μελανιασμένο. Φτάνοντας εκεί αντικρίζω έναν ερημωμένο χώρο και έναν σχετικά αυστηρό έλεγχο λόγω του COVID-19. Ξαφνικά επείγοντα περιστατικά εμφανίζονταν το ένα πίσω από το άλλο και εγώ στο περίμενε ακουμπισμένος σε ένα παγκάκι παρακολουθώντας την όλη κατάσταση.
Όταν εν τέλει πήρα σειρά μετά από 1 ώρα και 15 λεπτά η ακτινογραφία επιβεβαίωσε τους φόβους μου. Κάταγμα έξω σφυρού. Ακούω τον γιατρό να μου λέει 6-8 εβδομάδες γύψο, μετέπειτα μπότα και δεν μπορώ να το πιστέψω. Επέστρεψα στο σπίτι μου και κάπως έτσι άρχισε η διαδικασία αναμονής.
Από προσωπική μου άποψη θα σας συνιστούσα αν τύχετε τέτοιας περίπτωσης (σας εύχομαι πότε στην ζωή σας να μην το πάθετε) να πάρετε και μια δεύτερη γνώμη πέρα από το νοσοκομείο πηγαίνοντας σε έναν ιδιωτικό γιατρό κάτι που στην δική μου περίπτωση κρίθηκε σωτήριο λόγω ζημιάς που εμφάνισα στην φτέρνα λόγω γύψου και ακινησίας (δερματίτιδα) κάτι που στο νοσοκομείο ο “γιατρός” έκρινε πως είναι φυσιολογικό.
Τι έμαθα από το κάταγμα στο πόδι:
ΑΡΝΗΤΙΚΑ
- Είσαι πιο αργός από χελώνα. Βασικά πιο αργός από οτιδήποτε κινείται. Και αυτό είναι εξωφρενικό.
- Οι καθημερινές ανάγκες είναι πλέον πρόκληση. Βλέπε μπάνιο. Βλέπε σκάλες. Βλέπε…με νιώθετε νομίζω.
- Χάνεις χρήματα. Από τη στιγμή που δεν μπορείς να περπατήσεις δεν μπορείς να “κονομίσεις” που λέει και η γιαγιά μου. Πρέπει να έχεις πλάνο Β.
- Χάνεις την αυτονομία σου. Δεν μπορείς να πας όπου θες όποτε θες. Ξέχασες κάτι; Πρέπει να περιμένεις. Πρέπει να πας κάπου; Πρέπει να περιμένεις. Είχες κάποιο ραντεβού; Μόνο αν μπορεί κάποιος να σε πάει.
- Πονάς. Και σε ποιόν αρέσει ο πόνος; Αυτού του είδους τουλάχιστον. Depon αγάπη μου.
ΘΕΤΙΚΑ
- Άπλετος χρόνος να σκεφτείς. Και πολλοί θα σκεφτούν και είναι καλό αυτό; Ανάλογα πως θα διοχετέυσεις τις σκέψεις σου. Αν οι σκέψεις σου είναι του στυλ ”πόσο κακόμοιρος είμαι” και ”κοίτα τι μου έτυχε” δεν κάνεις καλό στον εαυτό σου. Αν σκεφτείς όμως που θέλω να βρίσκομαι σε 5 χρόνια; σε 10; Τι πρέπει να κάνω γι΄αυτο; Τι βήματα (οξύμορο) πρέπει να κάνω άμεσα; Τι σχέδια; Τι λάθη έχω κάνει στον προγραμματισμό μου, στη δουλειά μου, στην προσωπική μου ζωή τον τελευταίο καιρό και πως μπορώ να τα διορθώσω; Τότε άπλετος χρόνος μπορεί να είναι πολύ καλό.
- Μαθαίνεις να είσαι οργανωτικός και να λειτουργείς βάση σχεδίου. Πονάς. Θες να μειώσεις τις μετακινήσεις σου στο λιγότερο δυνατό. Με πλάνο και οργάνωση είναι εφικτό. Σκέψου στο σημείο Α και Β οτιδήποτε χρειαστείς καλό είναι να είναι σε απόσταση βολής. Μετάφραση. Υπό νορμάλ συνθήκες γίνεσαι πιο αποτελεσματικός, πιο αποδοτικός και γρήγορος. Μετάφραση; Πιο πολλά σχέδια σε λιγότερο χρόνο μέσα στην ημέρα. Πιο παραγωγικός.
- Μαθαίνεις πόσο σημαντική είναι η ισορροπία.Το να είσαι στο ένα πόδι συνέχεια σε βάζει σε μια διαδικασία να εκτιμήσεις την ισορροπία σου. Και το σώμα στο θυμίζει. Καίγεται το πέλμα, πονάει το πόδι και συνειδητοποιείς ότι τόσο καιρό το είχες παραμελήσει. Το μπάνιο βάζει ένα παραπάνω twist στην προσπάθεια. Ισορροπείς σε μια μπανιέρα με χέρια και κορμό ενώ το ένα πόδι είναι έξω. Βάλε νερό και σαπούνι στην εξίσωση και έχεις κανονική προπόνηση.
- Καταλαβαίνεις πόσο επίπονη είναι η όλη διαδικασία στο κινητικό σύστημα. Υπάρχουν στιγμές που απλά πρέπει να πας κάπου πιο γρήγορα. Σε πιάνει “ανάγκη”. Οι παταιρίτσες είναι πολυυυυυυύ αργεεεεεεές. Λύση; Κουτσό. Αρχίζεις να το κάνεις όλο και περισσότερο μέχρι που παραπονιέται το γόνατο του “καλού” ποδιού.
- Προπονείσαι με καινούργιους και καινοτόμους τρόπους. Ο εγκέφαλος σου αρέσκεται στο να μαθαίνει καινούργια πράγματα. Το να βάζεις το σώμα σου στη διαδικασία να μαθαίνει κάτι καινούργιο εκτός του ότι σπάει τη μονοτονία, σε κάνει καλύτερο στις νευρομυϊκές συναρμογές σου, κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα να σε κάνει καλύτερο σε αυτό που σε “απασχολεί” περισσότερο. Όμως η ανθρώπινη φύση μας κάνει να θέλουμε να επαναλαμβάνουμε αυτά στα οποία είμαστε πολύ καλοί. Βγες από την “ζώνη άνεσης” σου. Μάθε κάτι καινούργιο.
- Είναι όλοι φιλικοί μαζί σου! Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί είμαστε τόσο κατσούφιδες στην χώρα μας. Περπατάς στο δρόμο, κανείς δεν χαιρετάει ούτε χαμογελάει. Αν πεις καλημέρα σε κάποιον αν είναι του αντίθετου φίλου θα σκεφτεί “μου την πέφτει” αν είναι του ίδιου “τι θέλει αυτός”. Εκτός βέβαια αν έχεις σπάσει το πόδι σου! Ξαφνικά όλοι σε κοιτάνε και χαμογελάνε! Επιτέλους! Να μια λύση.Επίσης όπου πας ανοίγει ο δρόμος. Κάντε χώρο να περάσει, σε δημόσιες υπηρεσίες κάτσε παιδί μου μην κουράζεσαι, μπορείς να κόψεις πρώτος στην ουρά, στο σουπερμάρκετ. Καταλαβαίνεις.Οποιοδήποτε συμβάν έχει την θετική και την αρνητική πλευρά του. Το θέμα είναι να μπορείς να κάνεις και να αξιοποιήσεις το καλύτερο από αυτό που θα σου “πετάξει” η ζωή προς το μέρος σου!!
ΥΓ.1 Εκεί στο γήπεδο δεν χρειάζεται να το ποτίζετε τόσο πολύ εκτός αν θέλετε να το μετατρέψετε σε πισίνα..!
ΥΓ.2 Ευχαριστώ όλους όσους με συμπαραστέκονται και είναι δίπλα μου από την πρώτη στιγμή καθώς και τον Βαγγέλη Κακάλια και Νικόλαο Ζιώγκο που με βοήθησαν να μεταφερθώ στο νοσοκομείο καθώς και τον ιδιωτικό γιατρό κ. Λαγάρα Απόστολο ο οποίος είναι ένας άρτια καταξιωμένος ορθοπεδικός.
ΥΓ.3 Κυκλοφορώ με scooter για ηλικιωμένους οπότε θα με πετύχετε και έξω αρκετές φορές